Column - Beyond: Two Souls is meer game dan Call of Duty

David Cage wordt in de video-game-industrie gezien als een buitenbeentje. Hij maakt meer interactieve films dan games, wordt wel eens beweerd. In heel veel spellen begin je met een introductie film, waarin je niks kan doen. Dit is wel deel van de game, maar hoort eigenlijk onder de categorie film. Bij de games van David Cage is lijkt het of je een film kijkt en hoef je niet voortdurend op knoppen te rammen.

Het nieuwe spel van de gamemaker, Beyond: Two Souls,  beheerst ook deze formule. In dit deel zitten zelfs grote film acteurs, wat je nog meer het idee geeft dat het om een film gaat. Zo doen Ellen Page en William Dafoe mee. Niet de minste namen. Toch is dit meer een game dan sommige andere spellen. Ook is dit zeker geen film.

Ellen Page in het echt

De vergelijking die je tussen Beyond: Two Souls en films kunt maken is groot. Zo zitten er acteurs in, probeert de regisseur een verhaal te vertellen, ben je veel bezig met kijken, vergt het weinig tot geen vaardigheden en bevat het beide een boodschap die (meestal) audiovisueel naar je wordt gebracht. Toch is er een belangrijk aspect dat films niet hebben en dat heel belangrijk is voor deze game. Er is directe interactie mogelijk, je beïnvloed het verhaal door keuzes te maken en knoppen in te duwen. Dit zijn twee aspecten die je nooit in een film terugvindt. In games zit altijd een component die interactie mogelijk maakt. Dit is juist hetgeen dat games anders maakt dan films, en nu meer dan vroeger.

En in het polygonen

Op dit moment lijken mensen in games bijna op echte mensen, het verschil tussen de menselijke creaties van gamemakers en echte mensen wordt tegenwoordig soms door elkaar gehaald. Dit gebeurde vroeger niet in het 8 en 16-bit tijdperk. Films en games lijken op het eerste oog steeds meer op elkaar, het verschil is echter dat er bij games directe interactie mogelijk is. Games werden eerst alleen gezien als entertainment, maar er is veel meer mee mogelijk. Games worden inmiddels ook gebruikt voor training van soldaten, het leren van een taal en andere mogelijkheden. Hoewel het medium al bijna 40 jaar bestaat zijn er nog steeds mensen die niet bereid zijn om het medium te accepteren.

Ook is er ruimte voor William Dafoe, hier is hij blij mee

Genoeg informatie en historie, terug naar de zaak. In Beyond: Two Souls heb je keuzes en interactie. Een stuk meer dan in bijvoorbeeld de singleplayer van Call of Duty, als je het mij vraagt. Je kan je wapens kiezen en of je iemand wel of niet uitschakelt met een gericht stukje lood tussen de ogen. Hoe vaak je het speelt, de uitkomst zal hoe je het speelt nooit anders worden. Het rust veel meer op de filmische component dan het spel van David Cage. David gebruikt alles uit de filmwereld om zijn game aan te vullen. De basis zal echter altijd een game blijven. Keuzes maken en interactie die het resultaat beïnvloed, aangevuld met het beste uit films. Of je het leuk vind, dat bepaal je uit eindelijk zelf. Net als bij Call of Duty.

Dit is mijn mening, je mag het hier gelukkig mee oneens zijn. Ben je het niet met me eens, vorm een boze groepering en kom met brandende fakkels en hooivorken achter me aan. Of plaats je mening gewoon onder het bericht en ga de discussie aan!

Dit zit niet in de game! Wel grappig