Twee jaar na de release van Skyrim

Twee jaar geleden was het zover. De grootste titel van 2011 mocht ik eindelijk gaan spelen. De opvolger van Oblivion, waar ik al heel veel plezier mee heb gehad. Dit moest het spel worden waarin ik weer 100+ uren in kon spelen. Zoveel nieuwe avonturen beleven. Dorpen omtoveren tot mijn persoonlijke woonplaats, alles meenemen dat geen praktisch nut heeft en op dieren mijn sterkste spreuken loslaten. Daar had ik weer echt zin in. Hopelijk kon dat allemaal in Skyrim, dat en misschien een beetje extra.

Het prachtige landschap van Skyrim

De eerste keer dat ik Skyrim speel ik hem op de Playstation 3. Het is niet de beste versie van het spel, maar doet niet veel onder voor de andere. Na een verplichte tutorial die je de basis leert van een aantal vaardigheden mag je voor het eerst rondlopen door de wonderlijke wereld van Skyrim. Je krijgt wel het advies om naar het dichtstbijzijnde dorpje te gaan, maar je kunt op dat moment al iedere kant op. Mijn character genaamd Nobele William stap uit een grot en loopt door een bos dat zich op de helling van een berg bevindt. Overal groeien struiken, bloemen, bomen en mossen. Je hoort het water stromen dat ongeveer 50 meter van je vandaan is. Het is een levendige wereld, maar ook een koude wereld. Je bevindt je immers in de meest noordelijke provincie van de Elder Scrolls-wereld. De kleuren zijn allemaal iets minder fel en je ziet aan de witte tint en de harde ondergrond dat het er vriest. Het is winter in sprookjes land.

Als ik eenmaal een beetje rondgetrokken heb, besef ik me dat er weinig opzit dan naar het eerste dorpje te gaan. Over de berg gaan lukt niet omdat ik trollen tegenkom en de rivier berg opwaarts volgen gaat een tijdje goed, maar ook daar wordt ik door een grotere vijand tot een terugweg gedwongen. Dit keer was het een sabeltandtijger.

Mijn tijdelijke baas

Eenmaal aangekomen in het eerste dorp besef je pas echt dat het leeft. Je hoort overal geluiden die bij een bedrijvig dorpje horen. Zo hoor je de smid, die bezig is om met zijn hamer een stuk heet metaal in een vorm te kloppen. Ook hoor je de houtzagerij bezig met een tweedelig van een grote boom. Verder in het dorpje hoor je mensen met elkaar praten. Er wordt geroddeld over iemands liefdesproblemen en over dat er nu wel een hele vreemde nieuweling zich in het dorp bevindt. Vanaf het moment dat mijn voeten contact maakte met de grond van het dorpje besefte ik me dat ik nu iedere kant op kon gaan. Hoewel ik nog maar een kleine kracht was, kon ik hier extra wapens halen of mezelf herstellen na een goede strijd met een heks of een andere vijandig schepsel.

Het drop bood je meteen al veel mogelijkheden. Je kon geld gaan verdienen als houtzager, of je ging aan de slag als hulp van de smid. Ook kreeg je hier je eerste echte sidequests.  Het duurt misschien even voor je de eerste sidequest krijgt, maar zo gauw je de eerste hebt komt het als een slecht nieuwsbericht op je af. Een letterlijke stortvloed aan reden om vooral niet het hoofd verhaal met de draken af te ronden. Deze post is nu al langer dan mijn gemiddelde bericht en ik nog steeds te bazelen over het eerste dorpje waar je na een kwartier in het spel al bent. Als ik mijn honderd uren moet gaan beschrijven, dan kan ik beter een uitgever gaan zoeken voor het publiceren van mijn boek. Natuurlijk wel met een speciale luisterboek versie ingesproken door Marc-Marie Huijbregts.

Sithlord-simulator

On topic, dit spel heeft me zoveel avonturen laten beleven. Sommige gepland door het spel, andere die je zelf hebt gecreëerd. Zo laat het spel je kennismaken met een hele nieuwe wereld zoals de oude dwergen beschaving en mag je de bergen op om de oude geleerden te ontmoeten en hun uit te brand te helpen. Daarnaast ga je ook gewoon zelf op ontdekkingstocht. Zo zal je als je toevallig langs een grot loopt natuurlijk even laten zie wie er, in het uitgeholde stuk gesteente, de Alpha is. Ik speelde een koene tovenaar die alles oploste met vernietigende spreuken en de kracht van een psychopathische geest.

Mijn grootste taak was op een gegeven moment zoveel mogelijk goudstaven verzamelen en die in de geheime kelder van mijn huis leggen. Ik had denk ik bijna tweehonderd goudstaven in de kelder liggen. Je merkte bij ieder laadscherm dat het spel er steeds meer moeite mee kreeg. Mijn huis in en uitlopen duurde bijna twee minuten per laadscherm. Toen was de lol er snel vanaf, helaas. Wel leuk was het dan om mijn mooie stapel met goud, omver te schreeuwen met je eerste drakenspreuk. Later heb ik nog geprobeerd om het spel te spelen om de pc. De mods zijn echt een toevoeging, maar het gebruik van het menu was helaas een struikelblok. Ik kwam er gewoon echt niet meer uit. Wel heb ik alle uren eruit kunnen halen die het spel mij had voorgesteld. Genoeg verblijde uren beleefd met dit fantastische spel. Skyrim, wat ben jij toch een baas!

Ik had meer goudstaven!