Call of Duty: Ghosts is uit. Alleen lijkt het grootste spel van de laatste jaren enorm in te leveren. De grote buzz rondom het spel heb ik dit jaar niet waar genomen. De enorme verkooprecords die meteen door Activision worden rond geschreeuwd, hoor ik nergens. De hoge cijfers voor een spel dat zich minimaal blijft vernieuwen.
Ja, een potje Call of Duty is leuk. Dat zeker, maar ik ga me zo snel irriteren. Hoe kan het dat mensen toch dit spel massaal blijven spelen. Al die campers die maar in een hoekje blijven liggen alsof ze zijn gaan coma zuipen. Die killstreaks die ervoor zorgen dat de persoon die voorligt niet meer bijgehaald kan worden en al die schreeuwende kinderen die bij lange na nog niet de leeftijd hebben die op de doos staat. Stomme 14-jarige kinderen die over hun grote piemels praten, en als je om een foto vraagt voor bewijs ben je nagenoeg strafbaar.
Call of Duty is al jaren een doorn in mijn oog. Een afvalbak voor tergende kl*t* kinderen met ADHD, maar wel genoeg geduld om de hele tijd op dezelfde plek te blijven liggen. Vervolgens als je ze verslaat dan beginnen ze te blèren als valse hond die in zijn ballen wordt geraakt door een stuk van 7 cm diameter. Een spel dat het al jaren van hetzelfde recept moet hebben en nooit meer durft te veranderen. Waar ze met de eerste Modern Warfare juist revolutionair waren en alle eer verdienden zijn ze daarna alleen maar door gegaan op hetzelfde pad.
De serie is een Cash Cow. Makkelijk veel geld binnenhalen zonder er veel voor te hoeven doen. Weinig aanpassingen en grafisch nauwelijks verbeteringen. Call of Duty was ooit de frisse wind, nu is het een regenbui die maar niet over wil waaien. Hopelijk zorgt de groeiende negativiteit voor een nieuw beleid en gaat Call of Duty nogmaals het shooter-genre helemaal op zijn kop zetten. Want dit trucje wat ze nu doen was ik na 3 delen alweer beu. Met de nieuwe generatie is het een goed moment om te gaan vernieuwen, hopelijk ziet Activision dit ook zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten