Er is meer dan Call of Duty en Grand Theft Auto

De namen van games die ik het meeste gebruik om mijn blog zijn toch vooral Grand Theft Auto en Call of Duty. Veel actie, geweld en vooral een grote adrenaline-rit. Er gebeurt veel dat god liever niet ziet en mensen gaan sneller dood dan de filmpjes in Metal Gear Solid 4 lang zijn. Gamen is veel groter, breder en dieper dan alleen maar tieners die elkaar neerschieten en uitschelden. Ook al wordt het zo in Grand Theft Auto V neergezet.

Commissaris ReX

Games zijn een verhaal met interactie. Zo kan je in Flower de wind besturen en een veld met gras weer helemaal op laten bloeien tot de bloemgaard die het ooit was. In Limbo ben je een silhouet dat door de het voorportaal van de hel loopt, op zoek naar je verloren zusje. Hoewel het nagenoeg bestuurd als Mario is het plot opeens totaal anders. Kijk ook eens naar het experiment Fahrenheit, dit spel laat je keuzes maken terwijl je een bijna film kijkt.

Minecraft is de grootste naam van probeersels. Dit is een groot succes geworden, maar er zijn genoeg kleine spellen die echt door de grote massa opgepikt mogen worden. Niet omdat het een achtbaanrit is van geweld. Nee omdat het nieuwe inzichten geeft, vernieuwend is of je aan het denken zet. Het enige vernieuwende aan Call of Duty is dat er weer honden inzitten en dat vissen voor je weg zwemmen. Ja natuurlijk is het leuk om een potje of zes op rij te winnen. Franse jongetjes dood laten bloeden omdat ze weer eens schreeuwend door je headset piepen. Maar er moet ook meer zijn.

HD-bloemen in Flower

Er moet ook meer zijn dan alleen maar opgefokte shooters die zichzelf te groot maken. Alleen maar spierballen taal. Wanneer worden ze weer een nederig? Ja dit deel wordt ook weer een verkooprecord. En ja dit is de beste Call of Duty die we ooit gemaakt hebben, net als de vorige. Nee, kies binnenkort weer eens voor een nederig spel. Open Steam, de Playstation Store of Xbox Live en kies een spel waar je nog nooit van gehoord hebt. 5 euro of minder, download het en speel het. Vindt het stom of leuk. Gewoon om te weten hoe het is. Misschien ontdek je weer iets nieuws en anders had je in die tijd drie potjes CoD (Call of Duty) kunnen spelen.

Zomaar een game

Wie weet waar je tegenaan loopt. Het spel van iemand die zich nog moet bewijzen kan zomaar een pareltje voor je zijn. Terwijl bij CoD er gewoon een printer staat die geld print, want er wordt door de jaren net zoveel veranderd als in Fifa. Mijn punt is om gewoon eens verder te kijken. Probeer eens iets nieuws, misschien kom je zo wel een spel tegen dat je anders nooit zou spelen. Wat je anders nooit leuk zou vinden. Ik heb zo vorig jaar XCOM ontdekt. Een geweldig spel, waarvan de trailers me niet aanspraken. Trailers zijn video's. Maar toen ik het speelde, vond ik het geweldig. Want toen was ik aan het gamen. En dan besef je hoe groot het verschil tussen een video en een spel kan zijn.

Call of Duty is gewoon niet mijn spel!

Om deze ochtend met wat emoties te beslechten besloot ik om nog maar eens een potje Call of Duty te spelen. Dit is zeker niet mijn favoriete schietspel. Ik vind Call of Duty alleen leuk als iedereen rondloopt en elkaar in de benauwde gangen tegenkomt en snel moet reageren met een schot hagel of een goed geplaatste granaat. Had ik vandaag mazzel en zat ik vol met rennende gekken? Nee natuurlijk niet. Menig speler had zijn tentje al klaar staan, zijn luchtbed gevuld en zijn eten op een wegwerpbord liggen. Het was weer een grote camping.

Een en al Actie

Als ik door het eerste potje ren lijkt het nog een beetje of mijn hoop gehoord is door de heer boven ons (of door niemand en berust het puur op toeval, het is maar welk geloof je handhaaft). Ik kwam iemand tegen die de hoek om kwam lopen en kon mooi vanuit mijn heup de eerste kill op mijn loop kerven. De tweede zag ik op 30 meter van me achter een blok zitten. Ook zijn lichaam gebruikte ik als offer voor de heer. Echter na het tweede slachtoffer van mijn schiettuig leek de aanwezigheid van een almachtig schepsel een illusie. Er was geen god. Overal lagen mensen achter struikjes, achter een muurtje of boven op het dak. Plat op hun buik, iets dat ze in het echte leven waarschijnlijk niet kunnen omdat hun buik niet plat is. Sorry, ik liet me daar even gaan.

Nog meer actie

Na een minuut of 5 hadden de siësta-vierders alweer genoeg rotzooi verzameld om mij voorgoed uit de ranglijst te houden. Als er niet een kogel van beneden mijn lichaam aandeed, dan kwam er wel een uit die helikopter die iemand had gekregen omdat hij beter kon liggen en schieten, dan andere mensen in dat potje. Ook kreeg ik regelmatig een bestuurde bom boven op mijn harses. Toen dacht ik:'Dit potje zal hem wel niet gaan worden.' Al het lef dat ik in me had moest ik verzetten om nog een potje van het spel aan te durven. Weer een potje Free-For-All, of ieder voor zijn eigen, zoals je het ook kan bestempelen. Neerslachtig begon ik aan het potje. Het begon weer goed, ik werd van achteren neer geschoten en kreeg als toetje een vers kopje thee. Mijn tedere wangen stonden op het punt om bevochtigd te worden door enkele druppels traanvocht.

Meer actie dan het scherm aankan

Plotsklaps veranderde de zaak opeens. Ik leek mij in het rijk der zaligmakenden  te bevinden. Iedereen rende rond en er leken zich geen liggende patrouilles zich in dit potje te bevinden. Mijn scores schoten omhoog, net zo hard als de AEX de laatste jaren omlaag schiet. Ik won gewoon weer eens een potje Call of Duty. Het spel was weer gaaf, weer geweldig om te spelen. En ik weet al hoe dat volgende keer gaat. Dan kletter ik kei hard van deze roze wolk af op mijn smoel. Want potjes zoals deze kom je maar sporadisch tegen. Helaas, anders was het mijn spel.