Call of Duty: Ghosts lijkt het einde van een tijdperk

Call of Duty: Ghosts is uit. Alleen lijkt het grootste spel van de laatste jaren enorm in te leveren. De grote buzz rondom het spel heb ik dit jaar niet waar genomen. De enorme verkooprecords die meteen door Activision worden rond geschreeuwd, hoor ik nergens. De hoge cijfers voor een spel dat zich minimaal blijft vernieuwen.




Ja, een potje Call of Duty is leuk. Dat zeker, maar ik ga me zo snel irriteren. Hoe kan het dat mensen toch dit spel massaal blijven spelen. Al die campers die maar in een hoekje blijven liggen alsof ze zijn gaan coma zuipen. Die killstreaks die ervoor zorgen dat de persoon die voorligt niet meer bijgehaald kan worden en al die schreeuwende kinderen die bij lange na nog niet de leeftijd hebben die op de doos staat. Stomme 14-jarige kinderen die over hun grote piemels praten, en als je om een foto vraagt voor bewijs ben je nagenoeg strafbaar.

Call of Duty is al jaren een doorn in mijn oog. Een afvalbak voor tergende kl*t* kinderen met ADHD, maar wel genoeg geduld om de hele tijd op dezelfde plek te blijven liggen. Vervolgens als je ze verslaat dan beginnen ze te blèren als valse hond die in zijn ballen wordt geraakt door een stuk van 7 cm diameter. Een spel dat het al jaren van hetzelfde recept moet hebben en nooit meer durft te veranderen. Waar ze met de eerste Modern Warfare juist revolutionair waren en alle eer verdienden zijn ze daarna alleen maar door gegaan op hetzelfde pad.



De serie is een Cash Cow. Makkelijk veel geld binnenhalen zonder er veel voor te hoeven doen. Weinig aanpassingen en  grafisch nauwelijks verbeteringen. Call of Duty was ooit de frisse wind, nu is het een regenbui die maar niet over wil waaien. Hopelijk zorgt de groeiende negativiteit voor een nieuw beleid en gaat Call of Duty nogmaals het shooter-genre helemaal op zijn kop zetten. Want dit trucje wat ze nu doen was ik na 3 delen alweer beu.  Met de nieuwe generatie is het een goed moment om te gaan vernieuwen, hopelijk ziet Activision dit ook zo.

Review: Battlefield 4 - Geweldige shooter met herkenbare foutjes (Ps3 en Xbox 360)

De nieuwste shooter val Dice is af, en klaar om massaal verkocht te worden. De sfeer van een echte veldslag komt weer helemaal tot leven in je huiskamer. Tanks, vliegtuigen of marcherend. Het kan in dit deel allemaal. Is deze game in de race is om de beste shooter van het jaar te worden of rijden we er toch liever met een echte tank overheen? Dat ga ik je nu helemaal uitleggen.

Goede sfeer
Battlefield 4 doet er nog meer aan om de chaos van een echte oorlog in beeld en geluid te vertalen. Het ziet er weer prachtig uit en de geluiden zijn de beste die je ooit gehoord hebt in een schietspel. De akoestiek is bijzonder goed gedaan. Als je binnen een wapen schiet klinkt heel anders, dan als je buiten in een open vlakte je trekker overhaalt. Ook alle explosies en granaten geven je soms een echt angstaanjagend gevoel. Zo geeft het een grote en volle knal, die als je soms je geluid te hard hebt staan, ook nog voor de nodige rechtopstaande huidharen zorgt.

Actie

Visueel lijkt het veelal op Battlefield 3. De grafische stijl is exact dezelfde. De omgevingen zijn iets anders geworden, maar de thema's vindt je over het algemeen weer terug. Zo zijn er bergen, sneeuwgebieden en droge vlaktes. Thema's die we in Battlefield 3 ook terug zagen komen. De grootste veranderingen in grafisch gebied zijn vooral de grootsheid. Er zijn grotere levels en zit er vaak ook meer hoogte in. Daarnaast zijn de animaties op veel gebieden verbeterd en is er meer destructie wat het geheel weer realistischer doet aanvoelen. Er is echter wel een kanttekening bij de grafische pracht, de console lijkt het niet altijd even goed te trekken. Zo zie je nog vaak aan een begin van een potje, dat je nog geen wapen in je handen hebt, dat je scope nog niet gerenderd is of dat textures van trappen nog moeten inladen. Dit ziet er erg slordig uit. Trappen lijken dan erg op steile rolstoelschansen en muren zijn volledig grijs omdat de details pas na ongeveer een minuut tevoorschijn komen.

Het spel speelt soepel. Je beweegt makkelijk en snel door de grote en goed gevulde omgevingen. De voertuigen voelen ook erg goed aan. Een tank is echt een monster dat het hele slagveld afschrikt en vliegtuigen voelen aan als grote destructie machines, alleen moet je er wel tijd instoppen voor je ze meestert. Maar ook voor de gewone soldaat is er een plek binnen de oorlogen. Zo kun je weer met alle vertrouwde wapens aan de slag en meer. In totaal zijn er meer dan 100 wapens om uit te kiezen. Er zit echt zoveel in dat je soms door de bomen het bos niet ziet. In het begin voelt het een beetje vreemd aan, maar als je eenmaal gewend bent aan de luxe dan ben je er toch wel erg blij mee. Bijna ieder wapen is te customizen. Bij sommige wapens kun je uit bijna 40 toevoegingen kiezen.

Solist kan beter een andere game spelen.
De singleplayer is een stuk beter dan de vorige keer. Vorige keer leek je ieder type gevecht een keer voorbij te zien komen, dit keer zit er iets meer een verhaal achter en zitten er nu wel een paar momenten in die je bij zullen blijven. Zo kom je bijna in de rotor van een helikopter terecht en zie je meerdere grootschalige destructies direct voor je plaats vinden. Deze blijven zeker nog een tijdje bij me hangen, maar verder is het niet heel bijzonder. De actie is er en het speelt wel lekker, maar veel voelt geforceerd aan. Er is weinig reden om de singleplayer opnieuw te spelen. Het verhaal kent drie eindes en je kunt wapens vrijspelen voor de multiplayer, maar je speelt het niet omdat je sommige stukken echt nog eens opnieuw wilt beleven.

Destructie

Multiplayer om tot volgend jaar augustus nog te spelen
Battlefield 4 heeft misschien een singleplayer, maar de multiplayer steekt er iedere keer met kop en schouders boven uit. In dit deel zijn er weer vier classes om tot in het einde der dagen mee te spelen. Ze lijken weer erg veel op de classes uit het vorige deel, alleen valt er dit keer meer zelf te kiezen. Zo heb je nu twee sloten om gadgets in te plaatsen en kan je kiezen uit heel veel wapens. Alle wapens voelen anders aan en hebben een unieke sound, iets dat niet gezegd kan worden over de deelnemers van bijna iedere talentenjacht. Ook de voertuigen bieden weer extra mogelijkheden om het slagveld naar jouw hand te zetten of om tegenstanders uit een hijskraan te blazen.

De levels zijn divers en zijn door de Levelution voorzien van meer dynamiek. Nog steeds kan niet alles kapot, maar vooral het nieuwste fenomeen van Dice zorgt toch voor de nodige veranderingen. Zo heeft ieder level een groot object dat kapot kan. Bij sommige gaat het alleen maar om destructie, bij andere veranderd er wel degelijk iets. Zo kan een level opeens helemaal onder water komen te staan of zijn door het instorten van een grote schoorsteen wegen afgesloten voor tanks. Op het einde van een potje lijkt geen enkel level nog op het level waarmee het spel begon. Ook kleinere gebouwen en muren kunnen kapot, maar dit zijn altijd precies de vierkante muren die in de Battlefield-serie kapot gaan.

Lastige menu's vragen wat tijd

Ook in de modi is Battlefield 4 een echte vooruitgang. Zo is er dit keer veel meer te kiezen dan bij de release van Battlefield 3. De vertrouwde modi als: Rush, Conquest en Deathmatch zijn terug. Net als een nieuwe genaamd Obliteration waarin je een bom moet veroveren en die proberen te laten ontploffen op een locatie bij de tegenstander. Het heeft wel iets weg van rugby, waarbij je de persoon met de bom probeert te beschermen tot hij bij de touchdown-lijn is.

Voor nieuwe spelers is er nu een tutorial en trainingsmode. Hiermee kunnen ze oefenen voordat ze online gaan om echte tegenstanders neer te schieten. Handig is vooral de vliegtuig en helikopter trainingen. Hiermee leer je de besturing sneller en je kunt altijd in terecht. In de multiplayer is het vaak ruziën om wie de helikopter mag hebben. Als je deze dan ook nog na twee tellen kapot vliegt, dan komt dat zeker op de nodige kritiek te staan van je tegenstanders. Echt oefenen was er dus tot nu toe nog nooit echt bij.

Het oordeel van een wijs blond persoon!
Battlefield 4 excelleert precies waar je het verwacht, de multiplayer. De mooie en dynamische omgevingen zorgen ervoor dat geen enkel match hetzelfde voelt. Ook de enorme keuzemogelijkheden zorgen ervoor dat er in de nadagen van je bestaan nog genoeg nieuwe dingen te beleven vallen in Battlefield 4. Het vergt alleen wel wat gewenning voor je jezelf echt thuis voelt in de menu's. Voertuigen bieden nog een extra laag aan de impact die het spel al op je heeft. De singleplayer is vermakelijk, al zul je er niet snel terug keren. Deze voelt helaas wel als hetzelfde aan, iets dat de multiplayer op geen enkel moment lijkt te doen. Kleine grafische problemen en haperingen in de menu's zijn het enige dat je af en toe weer op aarde doet belanden, maar voor de rest bevind je je in een fanatieke strijd tussen gelijkwaardige partijen en ben jij de persoon om de victorie naar jouw kant te slepen. En als een spel je dat gevoel geeft, dan weet je dat het goed zit.

Ik geeft dit spel een: Morgan Freeman

Ik geef bij de beoordeling van spellen geen cijfer, maar de naam van een acteur. De kwaliteit van hun werk vind ik dan te vergelijken met de game. Hieronder leg ik de schaal uit en met welke score en mening ze te vergelijken zijn. 

Hugh Jackman: Brengt geen emoties over en zorgt ervoor dat ik me hardop ga afvragen waarom ik mijn tijd hiermee aan het verdoen ben. Zeer en zeer slecht (0-2)

Paul Walker: Je vraagt je iedere keer af wat doet hij. Alles wat hij doet is nietszeggend zijn en verdwijnen als de grote namen er aan komen. Zal nooit een echte indruk maken, maar het kan altijd slechter. Toch krijg je wel spijt dat je ermee begonnen bent.

Tom Cruise: Alles je door alles heen kijkt zie je toch iedere keer gewoon een klein ventje (5)

Arnold Schwarzenegger:  Voelt vaak een beetje vreemd aan, maar zorgt altijd een paar van die momenten die voor voldoening zorgen. Heeft niet de hoogste grafische eisen, maar zorgt voor ruim voldoende vermaak. (6-7)

Morgan Freeman: Alles is meteen duidelijk en anders wordt het wel goed uitgelegd. Zorgt voor genoeg vermaak voor op de lange termijn, maar heeft het net niet in zich om met twee handen naar perfectie te grijpen. (8-9)

Brad Pitt: Visuele perfectie, een verhaal dat je eeuwig zal raken en instaat om perfectie te simuleren. Maakt een diepe indruk en is een entertainment productie die je niet meer loslaat. (10)

Call of Duty is gewoon niet mijn spel!

Om deze ochtend met wat emoties te beslechten besloot ik om nog maar eens een potje Call of Duty te spelen. Dit is zeker niet mijn favoriete schietspel. Ik vind Call of Duty alleen leuk als iedereen rondloopt en elkaar in de benauwde gangen tegenkomt en snel moet reageren met een schot hagel of een goed geplaatste granaat. Had ik vandaag mazzel en zat ik vol met rennende gekken? Nee natuurlijk niet. Menig speler had zijn tentje al klaar staan, zijn luchtbed gevuld en zijn eten op een wegwerpbord liggen. Het was weer een grote camping.

Een en al Actie

Als ik door het eerste potje ren lijkt het nog een beetje of mijn hoop gehoord is door de heer boven ons (of door niemand en berust het puur op toeval, het is maar welk geloof je handhaaft). Ik kwam iemand tegen die de hoek om kwam lopen en kon mooi vanuit mijn heup de eerste kill op mijn loop kerven. De tweede zag ik op 30 meter van me achter een blok zitten. Ook zijn lichaam gebruikte ik als offer voor de heer. Echter na het tweede slachtoffer van mijn schiettuig leek de aanwezigheid van een almachtig schepsel een illusie. Er was geen god. Overal lagen mensen achter struikjes, achter een muurtje of boven op het dak. Plat op hun buik, iets dat ze in het echte leven waarschijnlijk niet kunnen omdat hun buik niet plat is. Sorry, ik liet me daar even gaan.

Nog meer actie

Na een minuut of 5 hadden de siësta-vierders alweer genoeg rotzooi verzameld om mij voorgoed uit de ranglijst te houden. Als er niet een kogel van beneden mijn lichaam aandeed, dan kwam er wel een uit die helikopter die iemand had gekregen omdat hij beter kon liggen en schieten, dan andere mensen in dat potje. Ook kreeg ik regelmatig een bestuurde bom boven op mijn harses. Toen dacht ik:'Dit potje zal hem wel niet gaan worden.' Al het lef dat ik in me had moest ik verzetten om nog een potje van het spel aan te durven. Weer een potje Free-For-All, of ieder voor zijn eigen, zoals je het ook kan bestempelen. Neerslachtig begon ik aan het potje. Het begon weer goed, ik werd van achteren neer geschoten en kreeg als toetje een vers kopje thee. Mijn tedere wangen stonden op het punt om bevochtigd te worden door enkele druppels traanvocht.

Meer actie dan het scherm aankan

Plotsklaps veranderde de zaak opeens. Ik leek mij in het rijk der zaligmakenden  te bevinden. Iedereen rende rond en er leken zich geen liggende patrouilles zich in dit potje te bevinden. Mijn scores schoten omhoog, net zo hard als de AEX de laatste jaren omlaag schiet. Ik won gewoon weer eens een potje Call of Duty. Het spel was weer gaaf, weer geweldig om te spelen. En ik weet al hoe dat volgende keer gaat. Dan kletter ik kei hard van deze roze wolk af op mijn smoel. Want potjes zoals deze kom je maar sporadisch tegen. Helaas, anders was het mijn spel.

Preview: Battlefield 4 bèta voelt aan als een lekkere demo

Dit is voor mij al de zoveelste keer dat ik mee doe aan een Battlefield bèta. De laatste keer was Battlefield 3 op de Playstation 3. Dit keer speel ik Battlefield 4, en deze heb ik zowel op de pc als op de PS3 gespeeld. En mijn ervaringen waren op beide platformen goed.

Ik weet nog bij de vorige demo dat ik visueel helemaal werd weggeblazen. Iedere keer als ik het spel speelde zat ik weer met een scheef gezicht het spel te spelen omdat mij gezicht nog iedere keer even beduusd was. Grafisch was het vooruitstrevend, ik had nog nooit zoiets gezien. Ja, eigenlijk toch wel. Dat hete de realiteit. Maar naast de hoge grafische waarde, had het spel niet heel veel te bieden. De wapens schoten wel lekker, maar de helft van de keren was ik al door het level heen gevallen of werden mijn kogels na 12 meter een stelletje hippies die niemand durfde om te leggen.

Veel hoge gebouwen en destructie

Dit keer is het heel anders. Ik heb nu het gevoel alsof ik een demo van het spel aan het spelen ben. Het spel speelt heel soepel en er zitten bijna geen fouten in. Grafisch lijkt het op het eerste gezicht identiek aan Battlefield 3. Toch merk je al snel dat dit toch weer een aantal stappen hogere is dan het vorige deel. Het level speelt zich af in een metropool. Gebouwen gaan tot de hemel en de details zijn net even iets scherper. Deze veldslag speelt veel verticaler dan vorige delen. Op ieder flatgebouw om je heen kan een sniper op het dak zitten, of juist een paar verdiepingen eronder. Ik voelde me als een mier in een mensen doolhof. De gebouwen zijn gigantisch en staan overal om je heen, je voelt je echt klein. Waar de vorige installatie van het spel vooral vastgoed had van 3 of 4 verdiepingen, gaat het in dit deel naar verdieping 20 en dan heb je soms mazzel als je dan halverwege zit. Daarnaast stortte complete gebouwen naar beneden. Visueel adembenemend en ook de audio doet zijn werk meer dan uitstekend. Het heeft misschien een hoog 11-september-gehalte, maar als niet Amerikaan heb ik er geen last van dat er zo nu een betonnen toren zich richting mijn speler begeeft.

Het spel speelt zoals je van Battlefield gewend bent. Er zit hier en daar wat tweaks in waardoor ik het gevoel heb dat het iets makkelijker speelt. Ook is de opzet van het menu veranderd. Er valt nu nog net iets meer te kiezen en kunt je soldaat dus nog net iets meer aanpassen aan je spel. Je kan nu zelfs je personage aanpassen op je telefoon of tablet. Dit kan je overal doen, en de volgende keer als je het spel opstart heeft hij dan die uitrusting aan. Dit heb ik niet geprobeerd, maar leek me toch een mogelijkheid die het vermelden waard is. Al met al, voelt het spel al heel goed aan. Er zal weinig verschillen met de uiteindelijke release en dat zie ik als een heel goed teken. 4 oktober kan iedereen aan de slag met de bèta.

Killzone: Shadow Fall, Nederland doet helemaal mee

De Nederlandse gamestudio Guerrilla Games is al jaren een grote speler in het First Person Shooter (FPS) genre. Sony zag al vroeg de potentie van de Nederlandse studio en heeft deze studio toen gekocht om speciaal voor de Playstation games te maken. Met de komst van de vierde generatie Playstation mocht de Nederlandse ontwikkelaar als eerste hun game vertonen op de nieuwe console, dit gebeurde in februari van dit jaar.

Zonlicht en groen in de nieuwe Killzone

Nu, enkele maanden verder, valt pas echt te zien hoever de jongens van Guerrilla echt zijn. Killzone: Shadow Fall ziet er werkelijk fantastisch uit en is de meest gepreorderde exclusieve titel. Hiermee laat het titels als Forza Motorsport 5, Driveclub, Dead Rising 3 en Knack achter zich. De nieuwe shooter moet het opnemen tegen shooters als Battlefield 4 en Call of Duty: Ghosts. Killzone is gezien de laatste twee delen ook een kwalitatieve topper. Grafisch vooruit strevend en een solide amuserende gameplay, als dat in dit deel weer zo is. Dan mag het echt wel genoemd worden in het rijtje met top shooters.

Killzone: Shadow Fall bevat dit keer geen xp meer in de multiplayer. Je kan meteen uit alle wapens kiezen, maar kunt door de wapens vaak te gebruiken extra's vrijspelen. Daarnaast is er aangekondigd dat er een Season Pass komt voor de nieuwe Killzone, deze bevat voornamelijk co-op maps en modi. Er zouden ook twee extra's voor de competatieve multiplayer inzitten. Het zou echter niet om maps gaan, want de maker van het spel had eerder al aangegeven dat alle nieuwe maps voor de multiplayer gratis zouden worden.

http://www.youtube.com/watch?v=zw86tA4pifY

Naast de aankondiging van de Season Pass zijn er nog nieuwe beelden verschenen. Deze zijn een stuk kleurrijker dan je van de franchise gewend bent, maar ik zie dit immer als een pluspunt. Geen Michiel de Ruyter en geen Rembrandt van Rijn, toch is dit weer iets waar we als Nederlanders trots op mogen zijn.